ახლა იშვიათად მაქვს ურთიერთობა სკოლის ასაკის ბავშვებთან. თუმცა, პრესაში ჩვენი სკოლის მოსწავლეების შედეგებს ხშირად ვადევნებ თვალს. ჩემი ნაცნობის ვაჟი ფიზიკა-მათემატიკის წრეზე დადის. რამდენიმე დღის წინ, ბავშვმა საუბარში გაიგო, რომ მეც ფიზიკოსი ვიყავი.
ძალიან გაუხარდა, რადგან დედამის-ბუღალტერს არ ესმოდა, რას უყვებოდა შვილი. როგორ უნდა გაგიმართლოს, რომ დედის ნაცნობი ფიზიკოსი გაიცნო! პირველივე შესაძლებლობაზე, ახალგაზრდა ფიზიკოსმა ჩიხში შემიყვანა: როგორ იქცევა უწონობაში სანთლის ალი?
მანამდე წარმომედგინა, როგორ იქცევა წყალი, მაგრამ ცეცხლზე არასდროს დავფიქრებულვარ. ალბათ, კვლევები ჩატარდებოდა, რადგან, თუ კოსმიურ სადგურზე ხანძარი გაჩნდება, სავალალოდ დასრულდება.
დაინტერესდით? მოგიყვებით, რა გავიგე, როცა ინტერნეტში ამ თემაზე ინფორმაცია მოვიძიე.
მართლაც, ამ საკითხით ჯერ კიდევ ალბერტ აინშტაინი დაინტერესებულა. 1992 წელს კოსმიური ხომალდის საცდელ მოდულში “Space Shuttle” NASA-მ ცდები ჩაატარა, რუსეთის კოსმიურ სადგურ “МИР”-ზე კი მსგავსი ექსპერიმენტი 1996 წელს გამართეს.
ერთ-ერთი ცდა იმაში მდგომარეობდა, რომ მეცნიერები რაღაც ზედაპირზე ჰეპტანის ან მეთანოლის წვეთს უკიდებდნენ ცეცხლს. მიწაზე ასეთი ცეცხლი არამდგრადია და სწრაფად ქრება, აი, უწონობაში კი სულ სხვა რამ მოხდა, როგორც თეორიულ ფიზიკაში ეწერა.
მიკროგრავიტაციის პირობებში, ცეცხლი წვრილ ბურთულებს ქმნიდა. თუმცა, უჩვეულო რამ დაფიქსირდა: ცეცხლი მას შემდეგაც კი ენთო, როცა მისი ჩაქრობის დრო მოვიდა. ანუ, კოსმოსში ცეცხლი ე.წ. ცივ ფაზაში გადადის – იმდენად სუსტად იწვის, რომ მისი დანახვა შეუძლებელია.
თუმცა, მაინც, ეს ცეცხლი იყო და, ჟანგბადთან ან საწვავთან კონტაქტის შემთხვევაში, ცეცხლი საშინელი ძალით აფეთქდებოდა. ექსპერიმენტმა აჩვენა, რომ უწონობაში ცეცხლს უფრო დაბალი ტემპერატურისა და ჟანგბადის მცირე რაოდენობის პირობებში შეუძლია წვა, ვიდრე დედამიწაზე.
შედეგად, მეცნიერებმა აღიარეს, რომ დღემდე ვერ გაარკვიეს, როგორ მიმდინარეობს წვა უწონობაში.
მაინც, მაგარი თაობა მოდის, გონიერი! იმ სკოლიდან, რომელშიც ჩემი ნაცნობის ვაჟი დადის, საზღვარგარეთის წამყვან უნივერსიტეტებში მოსწავლეთა თითქმის 100% ხვდება. ეს იმას ნიშნავს, რომ ჩვენს ქვეყანას კარგი მომავალი ელის, თქვენ როგორ ფიქრობთ?
