ცოტა ხნის წინ ერთ–ერთი სოციალური ქსელის პატარა, დახურულ ჯგუფში, სადაც ყველა ყველას იცნობს, ბოდიპოზიტივის ფლეშ–მობს ვაკვირდებოდი. ქალები საუბრობდნენ საკუთარი თავით უსიამოვნების გამოცდილებაზე, სილამაზისა და სრულყოფლებისთვის ბრძოლასა და საკუთარი თავის მიღებაზე – სხვადასხვა ქალები, სხვადასხვა ასაკის, განსხვავებული სხეულის აღნაგობით, მსუქანი, გამხდარი, მაღალი, დაბალი, ძალიან ახალგაზრდა და უკვე ზრდასრული – მაგრამ მორიგი გამოქვეყნების შემდეგ უეცრად მიხვდი.
თითოეული მათგანი არასრულყოფილების, ნაკლოვანების შესახებ ერთნაირად განიცდიდნენ. ერთმანეთისგან სრულიად განსხვავებული ქალები თითქმის ერთი და იმავე სიტყვებით საუბრობდნენ, რომ საკუთარი სხეულის ამა თუ იმ ნაწილის ან მთლიანი გარეგნობის რცხვენიათ ან რომ განიცდიან, ნაკლოვანებების შენიღბვას ცდილობენ, სარკეში საკუთარი ანარეკლის რცხვენიათ, რომ არ უყვართ სურათების გადაღება, რადგან ისტორიისთვის ამ საშინელების შენახვა საჭიროა არაა, იმაზე, თუ როგორ იბრძოდნენ სიგამხდრისთვის, წონის მოსამატებლად, ახალგაზრდობისთვის. ზოგიერთ ქალს მოდის ჟურნალების დამშვენება შეეძლოთ, მაგრამ მათი გრძნობა ისეთივე მძიმე იყოს, როგორც დანარჩენების. ისინიც ისეთივე უკმაყოფილო იყვნენ, როგორც სხვები, რადგან როცა სრულყოფილება ახლოსაა ნებისმიერი წვრილმანი (მაგალითად, არასაკმარისად დახვეწილი ცხვირი ან რამდენიმე 5 სმ სიმაღლეში) დიდი პრობლემა ხდება.
ამას აშკარად ვხედავ არა ცალკეულ შემთხვევებში – ეს სისტემაა, რომელიც ქალს ადრეული ასაკიდან საკუთარი გარეგნობისადმი კრიტიკას აიძულებს.
მიზეზებზე შეიძლება დიდხანს ვიკამათოთ. იმაში, რომ ბავშვის ყურებზე, ცხვირზე, ფეხებსა და სიმაღლეზე მთელი ნათესაობა იცინის? იმაში, რომ ბევრი მშობელი თვლის, რომ გოგონას სილამაზის შექება არ შეიძლება, რადგან ასე ამაყი გახდება, სწავლას მიატოვებს და ბიჭებს გაჰყვება? იმაში, რომ სილამაზის ინდუსტრია უზარმაზარი ბიზნესია, რომლისთვისაც მომგებიანია, ქალი მუდმივად საკუთარ გარეგნობაზე ნერვიულობდეს? იქნებ ყველაფერი რიგრიგობით? არ ვიცი, მხოლოდ სამწუხარო ფაქტის აღნიშვნა შემიძლია: ჩვენ, ყველა თანაბრად დაშორებული ვართ იდეალურად ლამაზი ქალის ბრწყინვალებისგან.
რაღაც ოპტიმისტურის და სწორის თქმა მსურს, მაგალითად „საკუთარი თავი ისეთი უნდა მიიღოთ, როგორიც ხართ, მთელი თქვენი განსაკუთრებულობით, ნაკლოვანებით და ობიექტური გარემოებებით, როგორიცაა ასაკი და გენეტიკა – ყველას აქვს ბედნიერი ცხოვრებას უფლება, ხოლო ბედნიერი ცხოვრებისთვის მოდური სტანდარტების შესაფერისი გარეგნობა მთავარი არაა“. მსურს, მაგრამ არ ვიტყვი, რადგან, სამწუხაროდ, ეს არც ისე მარტივია.
ჩვენ ჯერ კიდევ „ტანსაცმლით გვესალმებიან“ და გარეგნობით გვაფასებენ. ჟურნალებში, რეკლამებში, სოციალურ ქსელებში, ტელევიზიასა და ფილმებში იდეალური სახეები და სხეულები ქალებს აიძულებენ, რომ ლამაზ ფორმებს თავი შეადარონ და იმედი გაიცრუონ, რომ რეალური მე მას ვერ წვდება. ამ მდგომარეობას იმდენად მივეჩვიეთ, რომ როცა ზოგ ფოტოსესიაში, სარეკლამო აქციაში ან ჟურნალში ჩვეულებრივი ადამიანი, ჩვეულებრივი სხეულით და სახით ხვდება – გაოცებული, გაოგნებული და აღშფოთებულიც კი ვართ. ჩვეულებრივი ხალხის სურათებზე ყველაზე გავრცელებული რეაქცია: „რა საჭიროა ამის ჩვენება? ყველა ეს ნაკეცი, ნაწიბური, ზედმეტი წონა და არასრულყოფილი სახეები ცხოვრებაშიც შემიძლია ვნახო. გახვალ ქუჩაში და ინებეთ“. როცა ამას მამაკაცები ამბობენ, მათი პოზიცია გასაგებია, მათ მოსწონთ მიმზიდველი ქალები იდეალური გამომეტყველებით, ვიზუალით, ფოტოგრაფიის და რეტუშირების ხელოვნებით. მაგრამ ქალების ნეგატიური გამოხმაურება, თითქოსდა ტანსაცმლის კატალოგი ჩვეულებრივი მოდელებით ან კოსმეტიკური საშუალების რეკლამა რეტუშირების გარეშე სამუდამოდ კლავს იმედს, რომ ქალი, თუ კი ეცდება, ამ ინოვაციურ კრემს იყიდის, ფიტნეს კლუბში წავა, სუპერ იოგურტს შეჭამს, ისეთივე გახდება, როგორც სარეკლამო პლაკეტების გამოსახულება. აქ, კი თითქოსდა სარეკლამო პლაკატი აჩვენებს ისეთივე ჩვეულებრივს, როგორსაც სარკეში ხედავს.
ბევრი ფიქრობს, რომ მიუღწეველი იდეალი საჭიროა. ყოველგვარი ბოდიპოზიტივი და საკუთარი თავის მიღება კი მიგვიყვანს იქამდე, რომ ქალები არა მხოლოდ სწორად კვებას, გალამაზებს და ქუსლიანი ფეხსაცმლის ტარებას შეწყვეტენ, არამედ არც დაივარცხნიან და დაიბანენ. სწორედ ამიტომ, სჯობს არ მოდუნდენ და საკუთარ თავზე იმუშაონ! დაე, საკუთარი თავით უკმაყოფილო იყონ, დაე, ყოველდღე უკეთესად გახდომა სცადონ. გულწრფელად რომ ვთქვა, მირჩევნია სწორად ვიკვებო, რადგან ასე თავს უკეთ ვგრძნობ, ხოლო დამატენიანებელი ნიღბით აბაზანაში წოლა უფრო სასიამოვნოა ფიქრებით, „ცხოვრება მშვენიერია და მეც მშვენიერი ვარ“, ვიდრე ფიქრებით, რომ ეს ნიღაბი დაწყევლილი ნაოჭების გაჩენას შეაფერხებს.
